12 december 2016

Zondag 4 dec. In Punto Arena aangekomen met het vliegtuig en meteen de bus naar het noorden naar Puerto Natale door 240 km fraaie natuur. Vlak grasland, de pampa, met hier en daar een schaap. Later komt de Andes weer tevoorschijn richting noorden. ’s Avonds een heerlijke mix vd. zee gegeten. De temperatuur is lager dan in Santiago en veel wind hier. Maar we hebben wel zon!!!. Maandag het stadje verkend, het programma voor de komende dagen geregeld en weer vrienden geworden met een straathond. Puerto Natales is een echt wandel paradijs. Er zijn veel rugzaktoeristen die een trail gaan lopen in het Nationale park Torre del Paine. Vanaf de boulevard zie de hoge pieken en gletsjers al, heel gaaf. De auto’s rijden op spijkerbanden, ’s avonds ruik je de houtkachels, de huizen zijn van hout of plaatmateriaal met meestal een golfplaten daken van metaal of asbest en ook nog enkel glas in de ramen, schuttingen die half zijn ingezakt. Het doet denken of je in een reportage zit van de VPRO over het zuiden van Rusland. Het blijft echter lang licht. Om 22:30 wordt het pas donker.
Dinsdag 6 dec. Vandaag een excursie met een busje en een gids. Wat een luxe, om 8 uur opgehaald. Een hele mooie tocht door het park Torre de Paine. We hebben watervallen, meren, gletsjers, ijsbergjes en grillige bergtoppen die uitstaken boven de afgesleten bergen gezien. Deze zijn later door aardverschuivingen ontstaan tussen de bergen die er al waren. En een lamasoort de zgn guanaco’s gezien. De puma leeft hier ook, maar niet gespot. Verder een gordeldier gezien, deze leven hier zoals bij ons de egels, een caracara en een bandurria. De caracara is roofvogel en is gewend aan mensen. De caracara op de foto had een mank pootje en vond het wel prettig om af en toe wat voedsel te krijgen. De bandurria is familie van de struisvogel en leeft hier ook in het wild.
Woensdag 7dec. Om 7 uur al in de bus weer naar het park, maar nu om zelf te hiken. In het park om 9 uur overstappen op een shuttle bus die ons naar het begin vd track brengt. Het was hier een drukte van jewelste met zo’n 6 volle bussen die aankwamen en waarvan de helft weer met de shuttle verder gaat. Je bent hier dus niet de enige wandelaar en wandelen is hier niet een sport voor oudjes die Nordic walken. Er zijn veel jongelui die een meerdaagse tocht lopen. Onderweg zijn kleine campings waar ze kunnen overnachten. We hebben een stuk gelopen van de route naar de base de Torres de Paine. Onderweg ook nog 3 condors gespot in de lucht. Het fotograferen van deze vogels lukt alleen als je een fototoestel hebt met zo’n grote ‘toeter’ als lens. Na 2 vermoeiende lange dagen ’s avonds om 10 uur naar bed.
Donderdag 8 dec. Met de bus naar Punta Arenas, de zuidelijkste stad van de wereld. Onder Punta Arenas ligt nog Fort Williams, maar dit is een dorp!? ’s Middags de stad verkend en een excursie geboekt. Ook in Punta Arenas wordt er siesta gehouden en de winkels zijn dus gesloten van 1 tot 3 uur, maar de temperatuur is er niet naar.
Vrijdag 9 dec. Deze morgen naar het museum van de missionarissen. Hier is veel te zien over de originele bewoners van Patagonie en hoe ze in het verleden zijn verdreven en vermoord. Om 1.00 uur moesten we wel weg, siestatijd. Daarna op excursie met een veerboot naar het eiland Isla Magdalena. Onderweg werd de boot begeleid door dolfijnen. Op het eiland staat een vuurtoren en er nestelen 60000 Magellan pinguins. Hier een uur tussen de pinguins gewandeld met nog zo’n 70 toeristen die ook op de boot zaten. De boot maakt deze tocht nl maar een keer per dag om de pinguins niet te veel te storen. Sommige vd pinguins hadden al kleintjes en sommigen waren bezig om ze te maken. Erg leerzaam!!!
Zaterdag 10 dec. Op pad om de bus te zoeken naar het nationaal parc El Magallanes. Dat is niet eenvoudig, er staan borden om aan te geven dat er een bus stopt, maar er staat niet op welke. Op de bussen staat ook niet altijd even duidelijk waar ze heen gaan. Aan mensen vragen is dan de oplossing om te juiste halte te vinden en aan de buschauffeur vragen of deze naar de bestemming gaat die jij wil. Dat laatste is helemaal een tour, omdat onze uitspraak net even anders is dan die van het lokale dialect. En dan begrijpen ze je niet! Met aanwijzen op een kaartje of van te voren opschrijven op een papiertje komen we een heel eind. In het park kregen we 60% korting op de entree. We vonden zelf dat we adultes major waren oftewel senioren. Ondanks onze ouderdom hebben we het uitzichtpunt kunnen bereiken, vanaf dit punt kun je in het zuiden Vuurland zien liggen.
Bij het teruglopen naar de bus stopte er een auto naast ons en een beleefde jongeman die we al eerder op in het park hadden gezien met zijn vriendin, nodigde ons uit om mee terug te rijden naar de stad. Zij gingen naar de supermarkt, en dat kwam ons wel goed uit. Dit bleek echter niet de supermarkt vlak bij ons hotel te zijn, maar aan de rand van de stad. Behalve supermarkt, was het een heel grootwinkelcentrum met een bioscoop twee warenhuizen, veel winkels, een centraal plein met vertier voor de kinderen in de vorm van dansen op de Chileense K3 en zeven verschillende filialen van Chileense fastfoodrestaurants. We hebben meteen gezien hoe de Chilenen de zaterdagmiddag en avond doorbrengen en ook maar meteen daar gegeten. De keuze is simpel: pizza met cola, hamburger met frites en cola, of een completo met cola. Dat laatste is een grote knakworst op een broodje met gepureerde avocado erover en daarover mayonaise, ketchup en mosterd. Dit geheel wordt dan op een standaardje tegen het omvallen geserveerd. Het is de completo geworden.
Zondag 11 dec. Vandaag een auto gehuurd om een stuk van de route Fin del mundo te verkennen. Vanuit Punta Arenas naar het zuiden naar fort Bulnes. Dit was een fort uit 1848 om de aanspraak op het zuidelijke deel van het continent veilig te stellen. Wanneer er in chili iets van toeristische waarde is wordt er een park bij bedachten is er meteen werkgelegenheid voor veel mensen. Er is zelfs een meisje op de parkeerplaats om aan te wijzen in welk vak je de auto moet zetten en komt je vertellen dat de neus van de auto meteen de goede kant op moet staan, zodat je meteen weg kunt rijden in geval van een calamiteit. Overal zie je dat het veel efficiënter kan, maar ja dan is er niet genoeg werk voor iedereen. We hebben hier parakieten gespot, de kolonisten waren verbaasd deze papegaaien soort zo zuidelijk aan te treffen en wij ook. Na het fort zijn we verder afgezakt naar het zuiden tot de weg ophield. Daarna een wandeltocht van 5 km over het kiezelstrand naar de meest zuidelijke vuurtoren vh vaste land, met uitzicht op Vuurland. Als toetje op de terugweg langs de kust om hebben we nog zeeleeuwen op een rots gezien en spelende dolfijnen.