3 december

Zondag 27 nov. Busreis naar Vila del Mar vlakbij Valparaiso.
Maandag 28 nov. Ons hostal lijkt aan de buitenkant op villa Kakelbont van Pippi Langkous. We hebben een luxe kamer gekregen, omdat de economy kamers vol zijn. In de ochtend worden we vanzelf wakker, omdat er in onze straat 2 scholen zijn die om 8 uur al starten. Dus om half 8 horen we al leerlingen in de straat. Het ontbijt is vandaag een beetje anders, nl met een boterham, stuk appelgebak, chocolaatje, soort marshmellow met chocolade en een zuurtje. Daarbij thee en een heel en hele zoete jus ‘d orange. Het ontbijt wordt op de kamer gebracht want er is geen ontbijtruimte. Op dinsdag een zelfde soort ontbijt, nu zonder gebak maar hiervoor in de plaats een soort schuimkoek. Wat opvalt is dat de meeste mensen vrij stevig zijn in omvang. Ik begrijp nu waarom. Bijvoorbeeld: de vruchtensappen zijn erg zoet. In de supermarkten wordt erg veel frisdrank gekocht. Per 3 flessen van 2 l tegelijk verpakt. Er zijn in de koeling veel soorten yoghurt, maar allemaal met een kleurtje en zoet smaakje. Aan de kleur kun je zien waar het naar moet smaken. Echt vruchtvlees vindt je er niet in. Als je koffie of thee bestelt kijkt men vreemd als je geen suiker/zoetstof hoeft. Vandaag lekker naar Valparaiso geweest. Deze stad heeft een Unesco erkenning voor het oude centrum. Hier zijn verschillende liftjes zoal in Lissabon om makkelijk op de hogere delen te komen. Na een half uur in de stad te zijn werd ik geïnterviewd door een jongedame en een cameraman over de veiligheid in Valparaiso. Of ik mij veilig voelde op straat. Ik antwoordde dat ik me veilig voelde, maar daar verder nog niet veel over kon zeggen, omdat we nog maar pas in deze stad zijn. Op de vraag hoe ik er voor zorgde dat mijn fotocamera niet gestolen kon worden, heb ik laten zien dat ik het bandje extra om mijn pols had gewikkeld. Na een heerlijke lunch bij de lift en restaurant El Peral, met de lift Cordillera naar boven. Bovenaan werden we door een mevrouw aangesproken dat we onze camera goed in de gaten moesten houden en zelfs in de rugzak moesten doen. Nog een stukje verder omhoog werden we door een andere mevrouw gewaarschuwd, maar nu met een snijdend gebaar op de keel dat we beter niet verder konden gaan. We zijn linea recta weer naar beneden gelopen. Nog wel naar boven bij Artilleria, hier kwamen we op een kleine ‘place du tetre’ met mooi uitzicht. Dat voelde beter!
Dinsdag 29 nov. Weer en dagje naar Valparaiso, maar nu een andere buurt, die volgens de reisgids een soort openluchtmuseum is. De lift omhoog was in renovatie, dus met de trap omhoog. Een grote herdershond had ons gespot en liep gezellig met ons mee en liep voorop. Hij keek elke keer om, om te zien of we nog in de buurt waren. Zelfs als we een andere straat insloegen wist hij ons weer te vinden. De buurt bleek echter niet helemaal met de beschrijving uit de reisgids (aangeschaft 2016 anwb, druk 2009) te kloppen, dus het was wel prettig om een grote hond bij ons te hebben. Als we andere honden tegenkwamen die op de straat lagen te slapen, liep de “onze” er met een grote boog omheen om de confrontatie te mijden, zodat hij ons goed kon begeleiden??? Nadat we weer terug waren op een pleintje in de ‘veilige zone’ hebben we voor onze herder bij de slager een lapje varkensvlees gekocht en zijn daarna koffie gaan drinken, zodat onze vriend een nieuwe toerist kon gaan helpen.
Gisteren en vandaag was de straat van ons hostal afgesloten met van die oranje kegels en daarbij twee jonge carabineros. Ik was nieuwsgierig en vroeg ernaar bij de receptie. Deze dacht eerst dat we de politie wilden inschakelen en wilde graag weten waarvoor. (Ons spaans is nog niet zo goed